Devr-i gülistânda âyîne-i gerdân içün
Gönlümü bâg eylesem rûy-ı zer-efşân içün

Gülşen-i cânında hüsn ü keremin yazmaya
Şevkle kitâbın açar cevher-i bûstân içün

Böyle nedir çekdiğim ol leb-i kârûreden
Bir kere dermânın aç bülbül-i nâlân içün

Sanki diyâr-ı belâdan nice feryâd edip
Verdiğim ol cân değil zülf-i perîşân içün

Her güne bin derd ü mihnetle meğer yetmedi
Ol dökülen kanlarım tîr-i müjgân içün

Böylece beyhûde gözler dururum lütfunu
Bûs u kenâr yok imiş leb-i mercân içün

Hokkası dâğ-ı derûnum olup gam hâmemin
Nazmını hoş yazdırır gonca-i handân içün

Şol dil-i zârım cefâ ü çileden gayrısın
Görmedi zevk ü safâ âfet-i devrân içün

Râhına ey dürr feşânım nigehin salmadın
Düzdüğüm ol dâne-i dürr-i fürûzân içün

Bezmede bir dem alıp destine câm-ı şarâb
Güller açıp gelmedin işret-i mestân içün

Ebr-i firâk-ı hevâ çökdüğü dem gönlüme
Yandı o encûm-ı cân âh-ı hezârân içün

Arz-ı cemâlinde efgendelerin oldu râm
Ayş u nûş böyledir âşık-ı hayrân içün

Böylesi nâzende olmaz bilesin sevdiğim
Kalmadı sabr u sebâtım şeb-i hicrân içün

Şol dem-i âteş-nisârım mey-i gülgûn ola
Oynatıp ol hâmesin mühr-i fermân içün

Hande-i peymâne döndükçe o meyhânede
Söyle Cevâî gazel ahd ü peymân içün