N’oluyor bu erlere, talimler mi değişti?
Düşmana kurşun sıkan eller neden ters döndü?
Ne zaman şehit versek, dendi; "onlar döğüştü! "
Ana kuzularının hayatı neden söndü?

Mehmet şehit oluyor, diyorlar; "cip devrildi! "
Hain kimlik soruyor, bütün yollar çevrildi!
Öyle ağır sözler var, diller ne çok sivrildi...
Anaları gördükçe, ciğerlerimiz yandı!

Akilin yarım aklı, tüm işe yaramadı...
Kelin merhemi yoktu, başına süremedi!
Altmış zevat oturdu, defteri düremedi...
Millet de bel bel baktı, onları bir şey sandı!

Hani, ağlamayacak denilmişti analar?
Bu kendini vuranlar, bilmem kimden yanalar?
Yoksa saklanıyor mu, o veledi zinalar?
Hani açılımlarla, kardeş kavgası sondu?

Kör dövüşüne döndü, herkes diyor ben dedim!
Bir de çözüm süreci, bilmem ki ben ne edim?
Katille pazarlığı asla benimsemedim...
İmralı’dan Kandil’e, gittikçe kanım dondu!

Önce açılım dedik, sonra çözüm süreci...
Süreç kokmasın diye, pompaladık kireci!
Bayrağımız yakıldı, göstermedik direnci!
Süreci bozma deyip, canımıza okundu...

Biri söyler mi acep, bu süreç neyi çözdü?
Hani kalplerde yanan, sönmeyecek bir közdü!
Verilen son tavizler, milleti nasıl üzdü!
Şimdi bütün gönlümüz, yıkık bir gecekondu...

Hainle süreç olmaz, çürüyen kol kesilir!
Konu vatan olunca, hain sesi kısılır!
İlk önce Kızılay’da, cani başı asılır...
Dedik ama caniler adam yerine kondu!

Antalya-2015/01

Halil Şakir Taşçıoğlu