Kuşlar alıp götürmüş buradan sesini
Yok artık akşama uzayan akbulutun gölgesi
Masamda bir dilencinin eliydi sanki
Yurduna öksüz bir yaprak
Direnip duruyor, soldurmamak adına yeşilini.

Oysa bu güz dingini köşe,
Yarasında yalnızlık yamalarıyla
Her akşamüzeri senin hediyendi bana
İçine düştüğüm dumanı savruk zaman
Hazırlar koyar önüme acısını
İçimin yalnız şehrinde gölgen yürür durmadan.

Çıkar giderim bir gün
Susayan bir denize pınar olmaya
Kapılarında gecenin biriktiği çıkmazlarla
Gölgesinde ayrılık rengi bir şehir tutar elimi
Hasretine konuk olduğum bu yaralı sevda
Son dizesi kayıp bir şiirdir belki.

Senin hüznüme dokunan sensizliğin
Yoksul bir düşün izinde yol almak sanki sana
Bu kervanla, menzili kayıp yollarda
Perdeleri senin sokağına açılan bir pencereyim şimdi
Ne zaman bir kuşun çığlığı dokunsa cama
Adresi gül suskunu bir sancı, sol yanımda.

Latif KÖYBAŞ