Caddeler bizim için cennetin en güzeliydi
Şarkılarımız gökyüzüne yükselir ve melekler bile eşlik ederdi
Susam kokardı ağızlarımız
Çünkü her akşam simitle doyardı aç karnımız
Çay kokardı ellerimiz
Bayatlık kokardı sesimiz
Bazen küf değerdi dudak kenarlarımıza
Biz yeşili sevdiğimiz için dilimiz ile sıyırırdık onuda...






Her akşam gülerdik kahkahalarla
Fakat ne gariptir ki gülerken gözlerinden yaşlar boşanan da bir tek bizdik
Bizdik küfürleri güzelleştirip dilimize yakıştıran
Karşılıklı bağdaş kurup soğuk nefeslerimizden isyan akıtan
Dolan da gel güzelim!
Kucağımız kocaman bizim
Ama söyle önce
Varsa arkandan bakan biri
Hadi geç git evine
Bekleyen bir kedin bile varsa pencerede...









Şimdi gece oldu
Son durak umut kafe
Denizin kenarında kumlardan duvarları içinde
Isınırız ve muhabbet ederiz biraz daha...
Yarını düşünmeden
Hiç bir kaygı gütmeden
Erken kalkmak bilmeden
Takılırız biraz daha
Sonra umut kafe falan
Yalan olur bir rüya sonrası
Bir rüya sonrası unuturuz biz artık
Hayra yormayı...