Bu sabah içimi acıtacak şarkıların olmayışına üzüldüm
Erken uyanıp ezanı dinledim önce
Sonra babamdan kalan 90 model bozuk radyoda
Bizim şarkımızı …
-sezenler olmuş- diyordu şarkıda
Oysa yalandı, kimse hiç bir şey sezmemişti…
Sen canımı alıp giderken

Ne gariptir…
Bu sabah ilk kez yaşlandığımı hissettim
İlk kez içimi acıtmayışını…

Korktum…
beni yaşatan, ayakta tutan kinim bile mazide kalmıştı
Nasıl oldu bilmiyorum ama yüreğim senden yavaşça uzaklaştı
Aklımda ki resmin siyah beyaz
Sen kalmış, biraz sensiz kalmıştı
Ama bundan kimse bir şey anlamadı

Bu sabah içimi acıtacak hiçbir şey kalmadı
Saçımda birkaç tel beyaz saç…
Onu da babamdan kalan annem söyledi
Bana kalan tek şey
Çok bedduasını aldın
Seni bu hale getirenin…der ve susardı
Ve ben
Hep susardım…
Bu sabah iyi olduğumu hissettim, daha iyi…
Ciğerlerimde nikotinden kalma bir tat
Biraz çay ve dünden kalma simit

Ben buyum işte
Bu sabah ben buyum…
Yarı zehir yarı zıkkım bir ömür
Tanrının unuttuğu gökyüzünde
Şimdi kuşlarım uçuşuyor
-Aşk’tandır- bahanem…
-ve ömür giderken beni de götür-