İnsan sevda uğruna ne ödünler verir de;
Gönül verdiği yürek, çoğu kez arsız çıkar.
Ateşiyle dağlanır, hasretiyle erir de;
Umrunda olmaz aşkın, kör ve duyarsız çıkar.




Hangi gönül, bilerek vefasıza yaslanır?
Pişmanlık para etmez, kirpiklerin ıslanır
Çektiğin ızdıraplar, ne ile kıyaslanır?
Eloğludur neylersin, bazen didârsız çıkar.




Eskaza elde ettin, alır dümen suyuna
Zoraki her fikrini uydurursun huyuna
Sevgi ile sarılıp, yatmaz "koyun koyuna"
Sevmek nedir bilmeyen, insafsız nursuz çıkar.




Ruh olmayınca neyler, insan insan etini
Zehir eder dünyanın en güzel nimetini
Peşinden koşulanın kim anlar niyetini
Kimi yalansız olur, kimi tutarsız çıkar.




Mutluluğa çare sen, derdine de çare sen;
Varsa hükmün çareni başka yerde ara sen;
İdâmlık sevgiliyi çekemezsin dâra sen;
Aşka tekme atanlar, huzura yârsız çıkar.




mehmet ziya dinç
19ocak2015