hayrettin taylan


bir vicdan şulesi oyalar zamanı
unutulmak ekilir taşa
imkansıza yeşerir aşk
oyalanır beklenti

kendini çok bilen biri
küçük dağında, huzuruna ekler başkasının hüznünü
dağ dağa dağlanır
yara şiire yazılır
şair ölmezlik suyunda kirlenir
yorulur gözyaşları
damlalar dinletisinde
ahlara sarılı ejderha yutar öçleri
kim haklı ile kim kul arasında kurur amacın denizi

kul hakkında ağlar yalan dünyanın yalan olmayan aşkı
aşk göğünde çağlar yalan çağın yalan olmayan mecnunu
hafif bir unutulmuş uçurur gelmeyini
ağır , sağır sevdaya sürüklenir vaveyla
gitmeyen ay yüzünde ağlar yusufi yüreğim
huyumun kuru kuyusunda nefessiz kalır nefsim


bir tebessümüne bütün mevsimlerini sermiş sermestim
bir bakışına bütün ömrünü sermiş müşkülpesendim
bir gün gelişine, bütün gelişmişlikleri eken israfil gibiyim
kırılmış bir umudun kanadında ölmeyen ölüye seslenir bülbülüm
savrulmuş bir hasretin bitmeyen aşkında yeşerir gülün
kırmızya boyanır dünyam
mahcup bir hal’e yaklaşır dünyam

senden kalan bir sızının okyanus düşlerindeyim
senden kalan bir söze kütüphaneler arifiyim
senden kalan bir sarılışa sarmaşıklar cürmüyüm
senden kalan sıcaklığa yazlar, yazgılar mahsulüyüm
senden kalan acılara kurumuş yaralar tabibiyim
senden kalan aşka, aşk içre, ben öte bir’ler ali cenabıyım
senden kalan ben’e ölümsüz aşklar eşkaliyim