12
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
1573
Okunma

artık şavkımıyor yüzüm seni görünce
ay sayrı yüzünde, yıldızın düşük
geceler göğsünden kara
düşmüş elindeki beyaz gül
dilinde çürümüş kardeşliğin
sesimden düştün nağme nağme
sensiz kurudu çeşmeleri ekinli tepelerin
bir tas su içemiyor hiç kimse
çöl kaldı yüreğimin serapında
deve tabanında ezildi karıncalar
taşırken boyunca buğdayı
bitmiş güle şarkı yapmaların
notalar dizilmiş boğazına
saz susmuş, susturulmuş söz
ölüme nikâh kıyılmış gıyabında
tutsak evleri açılmış
yar, derin soluk alışım benim
sevda cezasını bana kesen sevgilim
gözlerinde solsun istemezdim bahar ışığı
yaksın bütün yıldızlarını gök
yere indirmesin yüzünü
toprağım, suyum, ateşim
dağı taşı delip gelen ırmağım
çimen çiçek dağlarım, inatçı keçim
bir ötümlük bülbülüm yar
beynimde gezinen hüzün
14. 01. 2015 / Nazik Gülünay