6
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
3224
Okunma

Rüzgâr eser bir heveste,
Kucaklarsın boşluğu
Boş kalan kolların
Çepeçevre üzünçlerle…
Telaşı sarar yılgınlığının
Vurulursun şakağından
Ve kalbin delik.
Bitiktir düşlerin
Şarkılar söylersin kendince
Sakın ha, duymasın kimse.
Olur da sezerlerse
Issızlığını o yüreğin…
Şakır kuşlar kifayetsizce
Sağanağın altında
Islak ve yaralı.
Gölgen bile terk etmişken
Bağlıdır basiretin
Pervasız ve terk edilmiş.
Gerçeğin ta kendisi
Notlar nasıl da ahenkli ve hüzünlü.
Alabildiğine tedirgin
Nüktedan ya da sıradan
Ne geçer ki eline
Yana yakıla haykırsan.
Kıyısında mahşerin
Nasıl da soluktur tenin.
Ne diri ne ölü
Arafta adeta.
Sağdıcındır hüzün.
Terk etmeden çok önce
Terk edilmiş, yaftalanmış ömrün
Sığıntı ve sıradan
Son noktayı koymadan.
5.0
100% (14)