akıp gitti kalabalık kendi üstünden
içinde yoktum bu sisli yolun
daha sen’li günler özlemindeydim
üstünden bütün döküntülerini atmış ter’ü taze
mavi giysiler içinde deniz gibi hafif dalgalı
ıpılık bir esinti, bahar kokuları getiren


kadınlar açmış sofraltılarını kapı önüne
erişte kesiyorlar, kim daha ince kesecek yarışıyla
bir odada düş aralarında sevdanı inceliyorsun
eşliğinde bir kaç bardak çayın
açıp bakıyorsun içi resimsiz kalp kolyene
oyunlara sürüyorsun acıyan yerlerini
yine de kırağı çalıyor acı patlıcanı


adamlar adımlarını yine kendileri için attılar
doğu’ya döndürülmüş silâhlar gördüm
ahmaklığını yürüdü bir buçuk milyoncuklar
eşlik etti bir yerlerde bu kepazeliğe birileri
yok ettiler kendi kendilerini
ağır bir karagura çöktü üstüme
sen bile duymadın sesimi
bana seslendim


en kavuniçi elbisemi giydim sen en sarı
gömleğinin düğmesini açıyorsun yukardan
elime almaya korkuyorum gömleğini
incitirse diye gülüşlerimi
birileri var diyor falcı hayatında
adını sileyim birinin ömründen, at bi beşlik daha
kurt gibi kemirecekler içini
seni bu isimler
ne zaman yaksan bir lâmbayı
onlar söndürecek!


bazlama pişiriyor tandırında Halime abla
az az veriyor ocağa kıymıkları
çoluk çocuk daha saçkıda
bir partiye takılmış kocası
sonra bir bankaya
sonra karıya, kıza


sadece kendi üstünden geçmiyor kalabalık
ezip geçiyor hep, doğuda doğmaya çabalayan güneşi
kaç çocuk ölüyor, kaç çocuk sürünüyor
ekmeğini kapıyor batı elinden
sonra özgürlüğünü
sevgiyi


sevgi dilencisiyim
camiiden, kiliseden, sinagogtan çıkanlardan istediğim bu!






11. 01. 2015 / Nazik Gülünay