Tüm seslenişlerim özlemini duyduğum aşka...
Yaşamın tam ortasında ansızın çıka gelene...
Ölümü solur gibi de ansızın çekip gidene...
Duymadığın tüm hayallerim senin boynuna...
Aşka , sonsuzluğa , haklı olup ölüme koşana...

Kimse taşımaya cesaret edemezdi !
Sen sahiplendin sandım saklı düşlerimi...
Geriye bıraktığın söyleyemediğin hiç’liklerindi...
Bu derin sancın benden değilse , kimeydi ?
Aşk mıydı hissettiğin , bu kinin anlamı neydi !

Suçlu aramıyorum ’ inan ’ keşkem de yok sana...
Yaşamaktan vazgeçtikten sonra , beni asla arama...
Sorma nasılım diye , özleme , bekleme...
Gelmem bir daha , düşmem aşkının ardına...
Sokulmam beni içine çeken o iç sesine...

Vedalar bilirim , toprak üstünde ölüler görürüm.
Ruhları alınmış bedenlerinin kokusunu duyarım...
Sakladıkları yalanların hesabını bir gün sorarım...
Zamanı gelir elbet , susup kızılcık şerbeti de içerim...
Yüzüne de gülerim , Elbet gülüşlerim de anlam kazanır ...

Yaşanılası değil bu dünya yalan !
Anlam kazanmaz gönlüm , talan...
Neye inanırsan inan !
Yolun açık olsun !

Sağım solum sana haram...


Yunus Özkan

9.1.2015 03:03