Bedevi bir hayatın yoksul zamanındayim şimdi,
Aşka fakir,sevdaya fakir,
Fukara geçen akşamların ardında,
Sevgiliye fakir,sırdaşa fakir,
Oysa ben her şeyin bedelini ödemiştim,
Zekat niyetine,
Gunahların ayrı,sevapların ayrı,
Ve her gece şeytan taşlamıştım,
Isyankar bir tavırla,
Her gudubete küfr etmiştim,
Olmadı işte olmadı,
Bedevi geçen bir ömrün yoksul
denizinde demirlendim kaldım,

Ah ah oysa mavi bir dünya hayalim vardı
Hep kıyısında döndüğüm
Katransı gecelerin ardında hayal ettiğin sabahlarım vardı
Felek çalmadan önce benimde gülüşlerim vardı,
Arsızca kahkahalar mahiyetine,

Oysa şimdi gülüşlerim bile yok,
Ve ben Nemrut suratlı bir adam olmuşum
Bütün mutluğum büyük kentlerin otogarlarında,
Hep küzeye yolcu,
Aksilik konmuş kalbimin tam orta yerine,
Kendime bile uzağım,

Kendi yaktığım ateşten/mi yandım yoksa,
Rüyalarımda küllerimi savuruyorum rüzgârlara,
Bir adım öteye bile takatim olmuyor bazan,
Dizlerim beni taşımaktan bıkmış,
Ayaklarım yürüken sayıyor sanki ardımda kötü laflarla,

Evet,evet bedevi geçen bir hayatın,
Yoksul zamanındayım şimdi,
Zamana ve hayatta fakir
Dilimin ar damarı çatlamış,
Istem dışı laflar sayıyor zifire ve şafağa,

Ben bu değilim aslında,
Hep bir adım öteye mavi bir dünya halim var,
Hayal dünyamdaki mavi azaldıkça,
Koy veriyorum kendimi isyankar rüzgârlara,
Uğraşıp,uğraşıp,
Toparlamak istesemde gene kendimi salıyorum umutsuzluğa,

Mehmet Kılıçel