Biliyormusun mavilim,
İlk bakıştığımız,ilk tanıştığımız,
Sana deliler gibi aşık olduğum,
Seni çok seviyorum dediğim,
En güzel anılarımızın olduğu o yerdeyim.
Bu defa yanlız bir başımayım,
Bu defa sevdiğimi söylemeye değil,
Sana nefretimi kusmaya geldim.

Kalbimdeki yangını söndürmeye,
Seni artık sevmediğimi haykırmaya,
Seni kalbimden söküp atmaya.
Hayalimde bile yaktığım senin,
Küllerini denizin dibine dökmeye geldim.
Beni bırakıp gitiğin geceye nalet okumaya geldim mavilim,

Çünkü ben seni çok sevmiştim.
Hatta apak sonsuz sevmiştim,
Beni bırakıp gitmeyeceğin kadar.
Ben seni taparcasına sevmiştim,
Seninde beni sevdiğine inanmıştım,

Hele bide seni gördüğüm zamanlar vardı ya,
İçim içime sığmaz hep kendimden taşardım,
Ne yapayım gönül bu işte elde değil,
Elim ayağıma dolanır çocuklar gibi heyecandan coşardım,

Avanak kafamda seni yalan sevdana kanmıştı.
Hele bide gözlerime bakıp sevdiğini söylediğin,
Zamanlar vardı ya,
Aptal kalbim heycandan fırlarlardı,
Hane kuş olsaydı hemen oracıkta uçardı

Seni severek nefret ettim bırakıp gitiğin gece.
Kaç defa öldüm ben,kaç kefen yırtım ogece,
Bin defa mahşer koptu yüreğimde,
Hayalim kaç merni sıktı kafama,
Kaç hançer sapladı kalbime gitiğin o gece,
Bi daha sevmemek için,
Kilit vurdum kalbime,

işte o yüzden
İkl buluştuğumuz yerdeyim,
Seni anılarınla hayatımdan silmeye.
Bi daha sevmemek için yemin etmeye.
Sana kin kusup nefret okumaya geldim mavilim,

MEHMET KILIÇEL.
Moskowa 2002