Bu bizim tecellimiz bu bizim kaderimiz
Sevdadan elimizi çeksek de kopamadık
Her akşam arşa çıktı çilemiz kederimiz
Kalbimizi yerinden söksek de kopamadık

Sen haklı ben haklıda deli gibi yarıştık
Yağmurla kar misâli birbirine karıştık
Kaç kavgaya giriştik kaç kez geri barıştık
Nefretle ardımıza baksak da kopamadık

Çözülmüyor bak işte aşk dediğin kördüğüm
Ey gözünü sevdiğim mor zülfünü ördüğüm
Nere yönümü dönsem orda sendin gördüğüm
Hasrete boynumuzu büksek de kopamadık

Bazen çığlık çığlığa beraberce ağladık
Bazen ayrı yerlerde karaları bağladık
Duyguların seline düştük düştük çağladık
Ayrı ayrı yönlere aksak da kopamadık

Kesmedim hiç umudu bilirim vuslat yakın
Beni yaralasan da aşkı incitme sakın
Buram buram saçıldı her yana sindi kokun
Kafamıza herşeyi taksak da kopamadık

Nasıl kopabilirdik bir değil ki hâtıra
Gül adın hece hece işlendi her satıra
Onun bunun lafıyla çok dokunduk hatıra
Gönlümüzü el için yıksak da kopamadık

Bir çift güneş parladı yâr kehribar gözünde
Anılar biriktirdim "canım" diyen sözünde
Kırk senedir kavrulduk özlemlerin közünde
Sinemizi korlarda yaksak da kopamadık

Hasan Ilter