/Uzun soluklu bir yol hikâyesidir aşk/



Bir kavşak da rastlamıştım gülümsemişti bana…
Doru atta tüm ihtişamı ile eros memnun halinden
Zafer kazanmış komutanın küstah gülüşü dudağında
Kızıl gül goncası vardı elinde


Biz yoksul yılların çocuklarıyız
Yüreklerimizde başlar ilk devrim
Direniriz kolay vazgeçmeyiz ‘bizim’ olandan
Türkü tadındadır sevdalarımız


Bir ihtilaldi inançsız usumuzda
Somutla soyut arasında med cezirlerimiz
Ruh beden ikileminde sancılarımız
Babil’in bahçesinden çaldık elmayı


Kaçımız düştük savaşımızda
Kaçımız kaybetti kimliğini inançsızlığında
Bir avuçtuk maviye boyayan gökyüzünü
Henüz gri icat edilmemişti nasılsa


Son kavşakta unuttuk davamızı
Tüm masalların sonu değişti
Boşuna bekledik kırlangıçları
Bahara ermeden buz tuttu pınarlarımız


Düştü erosun dudağından gülümsemeler
Pişman tüm oklarından
Hangi ihtilal vardı ki zafer nidasında
Avuçlarıma bir damla gözyaşı bıraktı


Üzgünüm AŞK

Yol bitti…

Hamiyet Göz