bilmediği çıkmazlarda tebessümle yürüyen
ıslıklayarak kanatıp ara sıra düşleri
unutup bir diken mi yoksa bir şehir mi
bir nokta mı yoksa
hece mi bir şiirin içinde
yoksandıkça unutulan leylam olduğunu hayat boyunca

çiçek desenli etekler sevdiğini düşünüyorum
yasak bir arzunun metruk bahçesi
leylayı anımsatıp aslıya çok benzeyen
bir destandan anımsıyorum seni
bir çölden ısırıyor yetim gözlerim
o asil güzelliğini

sen sevda masalanın sırrını andıran
kendimi hep küf kokan öykülere vuruyorum
acımı dilime sürüyorum hain sanıyorlar beni
sürülüyorum meydanları boşalan şehirlerden
doğru değil aşkların böyle ucuzlaması diyorum
bir kadın ağzıma sürüyor bereketli memelerini

söyle herkese ne olursun sevgili
çiçekli etkeler düşleyerek beni sevdiğini
yazgımın uçuk tarafı kalbimin kardeşi
baharların sonunun başından iyice olduğunu söyle
anlasınlar destanların kaç ağıt gizlediğini
soğumamış kül yığını ört üstüme
ve oku sonra sevmediğim o sevda şiirlerini

uzan ellerime ey bana aşkı çağrıştıran
yenik bir kumandanım artık sessziliğe bulanan sesimle
yankıla beni yeniden
ve nolur şiiri haklı çıkar
taşlanmayı göze alan azizeler gibi
aşka ihanet katanların sinsiliğini hatırlat herkese
kelimeler dalgındır çünkü
ey alicenap ruhların derin güzelliği

nakaratı gibisin bütün sevda şarkılarının
imkansız aşkların yapay hüzünleri
şiirler üretmeye alışkın dillerde
içsel cümleler kuruyorlar sana baktıkça
bence ölmelidir konuşmayı beceremeyen
aşkın diliyle közlenmişken yüreklerin ateşi
sessiz kalan ölsün
hemen şimdi !