Çala kalem yazılmış hatıra gibiydi
söylenmemişlerim vardı daha
seni, çok seviyorum gibi
ya da;
ben ne zaman büyüdüm baba gibi
ne bileyim, belki de
beni yalnız bırakma baba gibi
.....
yani,
yani şimdi kimle dertleşeceğim
sohbetlerim kimle olacak
kim benim gerçekte arkadaşım
yaşım ötesinde dostum olacak baba
bıraktın beni de, hem sensiz hem de yalnız
bu gün, burada
sözün son bulduğu yerdeyim
baş ucunda,
sanmazmısın sensiz korkmam
dünya aydınlık, insanlar karanlık, dostlar sahte, hayat vefasız
kimseler yaren olmuyor artık
.....
geçen her gün gibi
bu gün de sensiz geçti baba
çocukken dışa akan göz yaşlarım
artık, ağlamaz oldu gözlerim
kurudu yüreğim
yaşanan her günün
sen olduğunu
sen tadında olduğunu bu gün anladım
affet baba
seni çok seviyorum
seni çok özlüyorum...
18.12.2014///////ayrı kalışımızın üçüncü yılı anısına...