0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
850
Okunma
keşke sensizlik, şu yüzüme vuran soğuk rüzgar kadar merhametli olsaydı
sessizliğime sığınan gecenin puslu yüzü
kaç kez parmak aralarım dan geçti biliyor musun saçımın telleri
anlıma değdi yüzümü belli belirsiz tekrar tekrar ezberledi
düşüncelerimi ikiye bölen hançer gibi
tırnak uçlarımda bitiyor oysa ki sensizlik
gökyüzü ne kadar yakın biliyor musun
gecenin bir yarısı ayın incecik yuvarlağına aldandım ben
sen de yakınsın sandım
bir yudum içtiğim su gibi
boğazımdan eziyet etmeden geçen
tesadüflerin ötesinde bir karşılaşma gibi
her an her saniye yeniden çiçekler açıyor gece
bana ne
bu tufanı kim taşıdıysa gecenin içine
elbet bir bildiği var
