9
Yorum
18
Beğeni
4,8
Puan
1835
Okunma
dizime uzanan bu kimsesizlik
en kuytu yanıma dokunuyor
ve o ninni
Haliç’in her yanına devrilen anason gibi yakıyor
tenine bile dokunamadan
yabancı şehri terk ediyor
patlayan soğuk cüzdanımda
kimliğimi görsen tanıyamazsın
ağzı açık unutulmuş şarap şişesi gibiyim
kaskatı bacaklarım seğiriyor
o bilir
yeşil paltonun sol cebinde ciğaram
çoktan gazı bitmiştir çakmağın
ya da donmuştur elim değmeyeli
o giderken
gardrobu mum yakmıştır
bütün gümüşler erimiştir
bense
sabundan ocak vapurları kaldırıyorum
Şubat’a gebe.
Asithane
Fotoğraf: Ferhat BİÇER
5.0
94% (17)
2.0
6% (1)
Cevap Yaz