Unutma ki bu dünya yalnız geçici bir han.
Her gelen aldanıyor, birazda sen oyalan.
İster isen ebedi, sonsuz mutlu bir hayat.
Ölümden beter olan gaflet uykundan uyan.

Uğraşama başkasıyla, dururken zalim nefsin.
Hiç bir kimseye değil, sen nefsine kefilsin.
Nefsini yenmek için, nerede azmin heyhat.
Kendini bir şey sanan, nefse uyan zelilsin.

Rüzgar poyraza döndü, her şeyi deviriyor,
Önüne katı vermiş, girdaba sürüklüyor.
Şikayet etme sakın, senindir tüm kabahat.
Uyanda kendine gel, son şansın tükeniyor.

İthamlar nefsimedir, alınmasın hiç kimse.
Kahraman ona derler, zalim nefsi yenerse.
İnsanlığı yok eder, tembellik, lezzet, rahat
Helal, haram demeden, ele geleni yerse.

Ateş bacayı sardı, hakimdir kahır zulüm.
Azrail kol geziyor, her köşede bin ölüm.
Bu nasıl bir musibet, arşa yükselir elem.
Tükendi tahammülüm, kırılsın artık kalem.

Necdet EREM
26/12/2014