8
Yorum
16
Beğeni
4,9
Puan
1519
Okunma
hangi tepenin arkasında uyanır
hangi boşluğun karıncalanmış duruşuna sarılırdı ömür
boğazıma dizilmiş lokmalarımla
kanıma karışmayan umutlarımla
tam da yokluğun baş kaldırdığı o anda
tutandın elimi
kahkahaların ardındaki sessizliği çözen
sesini giyindiğim yalnızlığımı bozan
öfkemin limanı
hırçınlığımın bileylenmiş yanı oldun zamanla
yüzü düşmüş gülüşlerimi topladın sokaklardan
koşmalarıma durmayı
dökülen yanlarımı toplamayı
en önemlisi de
unuttuklarımı hatırlatmayı başaransın
sen toprağında erimiş yüreğimi çıkardın ya mezarından
borcum ,
borç . . . !
eski(til)miş hayattan dokunulmamış ne kadar hayâl varsa
koydum cebime
martıların koşan adımlarına bağladım özgür ruhumu
sana başlamak kimliğimi kazanmakmış meğer ... !
5.0
93% (14)
3.0
7% (1)
Cevap Yaz