5
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
ateş oldum ;
kül bile yandı bedenimle . . . !
önce düştüm
yüzüme çarpan rüzgârın nefesinde bozuldu bakışlarımın aslı
ışığı kesilen odalarda
sabahın ışığı u/yanana kadar
acemi ellerde sarıldı yaralarım
yer de
gök de
yataklık etti bu infaza
kırmızı bir koku gönlümün direklerini titretti
sahipsiz uykulara döktüm
öfkeyi ,
gelmişi ,
geçmişi,
sakat kalmış sözlerin diline yama hayatın kendisi
bir yanım yalnızlığı
diğer yanımsa çaresizliği vurur alnının çatısından
çatlaklarımdan sızan her kelam
kirpik uçlarıma değer
acısının şiddeti sarar
dolup dolup taşar kahkahalarımın dili
ah o gülüşler
ne sırlar saklar içlerinde
İstanbul ucumdan tuttu beni
sessizce yutkundu
ve
yuttu . . .
12/02/2015
16;26
eMİNeYZAMAN
5.0
100% (11)
Cevap Yaz