annesinin oğlu ’na




kokunla konuştukça
teninde izledikçe büyümelerini
kördüğüm oluyorum oğul

parmaklarımdan geçen saçların titretiyor içimi
sığındığın göğsüm
nefesimin damarları
sen sokuldukça içimin yağları eriyor

hele akşam beklemelerin yok mu ?
bakışlarını topluyorum kapı aralığından
keşke gitmeseydin diyen mırıldanmalarını susturuyorum sıcaklığımla
sarıp sarmalıyorum o küçük bedenini

sonra da benim keşkelerim ayaklanıyor
dilimin sözleri sökülüyor yerinden
oysa hayat defterindeki yerimiz belli

sabah ezanıyla başlayan güne
sensizliğin çıplaklığını giyinip çıkıyorum odandan
aklımın bir yanı yastığında
sarılıp uyursun uyandığında

duyamasak da nefeslerimizi yorgan altında
dualarım sırtına yelek
paşam unutma





avuçlarına bıraktığım buseler cömertliği
alnını ısıtan dudaklarsa özünü iyi kılsın inşALLAH oğul

zaman ; sancısı bitmeyen ruhumun dizginlerini tutmakla meşgul
ve
yolu çokkkk uzun


17/02/2015
16;44
eMİNeYZAMAN