Görüntüleri arasında karanlık gecenin
Yitirilmiş sevincin düşünü kurdum.
Ama kalbimi kırarak beni uyandırdı
Görüntüsü yaşamın ve ışığın.

Edgar Allan Poe

elleri gök
gözleri deniz adama!

Meryem’in bekaretiydi sana sunduğu yüreğimin
çiviler çakıyordum ömrüme
paslı ve acıtan çiviler
İsa’nın çarmıhından
kareler üşüşüyordu gözlerimin derinine
ki Yusuf’un kuyusunda boğulurken ben
bir ses bağırıyordu derinden
“ölme Züleyha, ölme!” diye…



görecek günlerim var deyi
asıldım ömrüme
asıldım nefesime!



kaç bin yıl yaşadım evvelimde
ve kaç bin yıl öldüm ahirimde?
bilmiyorum!
saçlarımın beliklerine ördüğün efsunlar
döküldü sırlı aynalardan
kuşların uçmadığı
kervanların geçmediği
ve çocukların gülmediği bir yerden
göç etti mevsimlerim
bilmediğim coğrafyalara



yılkısında atların, koşturdum
çıplak ayak bozkırlarda
tel örgüleri vardı devletlerin
yıkılası duvarları!
bundandı hep sevgilerin yalancılığı
sevdaların hayınlığı!



dünden bugüne sarsılan inançları vardı çağın
bütün değerlerini kurşuna dizdiler insanlığın
oysa bir sevmek vardı ki içimizde hep
yeniden doğmak gibi
bütün bu karanlıkların içinden
benim seni bulmam gibi



sola baksam sen
sağa baksam yine sen
ki karşıdan karşıya geçemedim henüz
geçersem dünya yıkılır mı bilmem?
ama bilirim ki
ben ölürüm sevgilim
doğarken gözlerinin ummanından!...











14:00/23.12.2014/Sev_tap