ceplerimde devşirme bir sevdanın
kırıntılarıyla yol almışım yıllarca
ah azizim
anlatmayın şimdi sevdayı ne olur bana


yaftası ben olmuşum
kendisi yine ben olan are bir aşkın
pusatsız vurulmuşum
savunmasız yakalanmışım
ağır türbülanslara


oysa
büyüklerimizden bilmiştik
bir gönüle girdik mi
orada kalmayı
gönlümüzden çıkıp giden dahi
öğrenmişti bizi namus saymayı
ah azizim
anlatmayın şimdi bana ne olur sevdayı


kötürüm olmuş duygularım
anlayacağınız umutsuz vakayım
en son masmavi umut çiçeklerimi
ektiğimde arka bahçeme gizlice
düşman askeri gibi gelip sinsice
ezdi yine kahrolası siyah potinleriyle


keşke
duyguları yetim bir adam çıksaydı karşıma
ve kalbi aç olsaydı aşka arsızca
toku ağırlamak zordur bilirsiniz
ah azizim
ne olur anlatmayın sevdayı bana


aşk toplama kampı değil ki
toplayalım yüreğimize
kim varsa, kim yoksa
insan ömrünce
bir çift bakışta asılı kalıyor
ve bir gülüşte hapsoluyor
tek karelik bir fotoğrafta


ah azizim
susun anlatmayın ne olur
bırakın ben anlatayım aşkı size
hatta ben anlatırken
siz not alın bir yandan
aşkın romanını yazalım birlikte
yürek diliyle…










Sev_tap