3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1272
Okunma
Penceremin kenarına ilişen bir kuşun kanat çırpışları dikkatimi çekti ve pencereye yöneldim. Hava soğuk ve sisli idi. Pencereyi açtım içeri almak istesem de alamazdım zaten. Bir anda uçu verdi. Oturdum bu şiiri mısralara dökmeye başladım. Kuş nasıl elimden uçup gittiyse zaman da elimizden kayıp gidiyor. Bizi bekleyen bir köyün olduğunu biliyoruz. Sanki, ondan kaçıyoruz. Ama tap tersine günden güne ona varıyoruz. Sevgili de o köye gidiyor ama ayrı bir yol seçti kendisine. Kuş nasıl elimden kayıp gittiyse sevdiğimde öyle kayıp gitti.
Ves-Selam...
İbrahim Halil ÖZLÜ
03.34
23.12.2014
Gözyaşlarım gökyüzünde asılı duruyorlar,
Dudakların arasında duran bir sır için.
Ya intihar edecek bütün bulutlar,
Ya da ayakların altına erişecek o nurlar.
Günler akıp gidiyor takvim yapraklarından.
Kanatları hançerlenmiş kuşlar çökmüş pencereme.
Bir kase su uzatıyorum usulca yanına,
Bir rüzgar esiyor o ara, suyu haram edercesine.
Çırpındıkça canından can düşüyor beyaz mermere.
’ Ne oldu sana ey güzel kuş?’ diyorum ansızın.
’ Özledim.’’ diyor gözlerinden düşen gözyaşları ile.
’ Sevdiğini mi yoksa hak edeni mi özledin?’
Söyle bana kimi özledin ey güzel kuş?’
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz