Be hey gafil be melun,niye ayaklandınız?
Üç-beş çapulcu olup,Ege’de toplandınız.
1453 size ibret olmamış belli.
1915’de geçeriz mi sandınız?

Gece gündüz demeden senaryolar kurdunuz.
Zorunuz neydi burada yetmedi mi yurdunuz?
Sayısı on kat olsa da beceremez ordunuz.
Mehmedi bu kafayla yeneriz mi sandınız?

On binlerce namlunun arpacığında vatan.
Basıldı tetiklere tan yeri ağarmadan.
Ya Rab bu ne hengame,bu nasıl bir cehennem?
Gökten mermi yağıyordu,topraktan fışkıran kan.

Sur oldu düşmana boğaz sanki etten kemikten.
Geçirmediler düşmanı ne alttan ne de üstten.
Ocean’ı tek başına gömdü Seyit Onbaşı
Ölmek var dönmek yoktu vazgeçmedi niyetten.

Mehmedim yalın ayak,yarı aç yarı susuz.
Gecesi gündüzü yok hep tetikte uykusuz.
Anasız babasız yarsız yaşanırdı da,
Biliyordu yaşamaz Türk Milleti vatansız.

Her saniyede bir can toprağa düşüyordu.
Şehitlikti heyecan ölmekten korkmuyordu.
Çarpışan mermilere aldırmıyordu mehmet.
Azrail en çok da Çanakkale’de yoruldu.

Ayşe Ana, Fatma Abla,bacımız Elif.
Düşman gibi yuvasında sürmedi keyif.
Kucağında bebesi sırtında gülle.
Derdi ancak vatandı,değildi zülüf.

Dört mevsimi yaşattı şu Boğaz Harbi.
Düşman tek değildi top yekün geldi.
Kudretinden sual olmaz Rabbül Alemin.
Kar tanesine tezattı çarpışan mermi.

Öyle bir güneş doğdu ki karanlıklar ardından.
Gafilin nutku tutuldu,mahrum oldu akıldan.
Savaşmak yetmez diye ölmeyi emretmişti.
Mustafa Kemal’di o,en heybetli kahraman.

Sulanmışsa bir toprak,o milletin kanıyla.
Savunmuşsa yurdunu imanıyla canıyla
İstikbali pranga tutmaz Türk Milletinin
Tarihe adını yazdı,şerefiyle şanıyla.

Geç de olsa gördüler çabaları beyhude.
Ne TÜRK’e güç yeterdi,ne Yüce ATATÜRK’e
1453’de bir destan yazılmıştı
Yine tekerrür etti 1915’de.

Birleşse alfabeler,sana destan yazamaz.
Ordular gelse karşına, sana mezar kazamaz.
Boğaz Harbi cihana perçinledi adını.
Su uyur,gece uyur,sinsi düşman uyumaz
Kaçarken anladılar,Çanakkale aşılmaz...

_____________________________Murat BULUT