Ağır bir romanın konusu gibiydi seni sevmek.
Kapağındaki renge aldandık
Ve sevdalandık.
Yüreğimi dize,
Sevdamı dile getirdin ya.
Kuşattın ya etrafımı eli silahlı.
Kaçsam ölüm
Karşı koysam delik deşik olacak böğrüm.
Netarafa gittiği belli olmayan izler kalacak
Yüreğimin çamurlu yollarında.
Sağımdan bir gideceksin
Solumdan bin...
Dalından kopan yapraklara döneceğim.
Akıbetim rüzgara kalmış.
Artık nerede bulurum kendimi bilmem.
Belki bir döküntünün yıkık çatısı aldında.
Belki de paramın ancak yettiği bir dublenin dibinde.
Sarhoş etmez biliyorum.
Ama,ayyaş eden sensizliğime cila olur.
Gündüzlerimde akşamdan kalma bir tavır,
Terkedilmişliğimi izah eden haller savururum
Öylece ortalığa savrulurum.
Gecelerimde ise senden arta kalanlar.
Ne kaldıysa artık...
Yıkılmış bir beden ve
Dökülmüş umutlar.
Ama olsun
Şunu unutma ki...
Aşk terkedeni değil,
Geride kalanları kutlar...
Murat Bulut