1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
968
Okunma
Yalnızdık. Masmavi gökyüzünde gri bulutlar görürdük
Kararmış kalpleri bulurduk milyonlarca insanın içinden.
Öyle yalnızdık ki , öylesine alışmıştık.
Sonra sevdik birbirimizi.
Satır aralarında bile sevdik.
Biraz mavi biraz mey koyduk, aşk oldu
Her şeye yeniden başladık.
Geride kaldı sandık tüm korkular ve karanlık.
Tepemizde uçuşan martılara bakarken göremedik eksildiğimizi
Mevsim geçene kadar..
Kasım geldiğinde mavileri bile ayırmıştık birbirimizden.
Bizi getirmeyen şarkılara şükreder olmuştuk.
Kim bilebilirdi böyle olacağını.
Biraz çay biraz nikotinle baş başa kalacağımızı.
Sonunda yine yalnız kalacağımızı kim bilebilirdi .
Öyle yalnızdık ki, öylesine alıştık y
Cevap Yaz