dışarıda lapa lapa kar
neden bu kadar uzak
neden güvercinler uzak uçar
iki tezatta uyum
soğuk bir taş
üzerinde cılız mum

sade
yaldızlı
gümüşi bir sis her yan
pencerede hüzün ve soğuk
yaz uzak bir ihtimal

aranjman renkli sonbahar hazır vedaya
nasıl da dönüşüyor her şey
uzun yıllar
yaşanmışlıklar ki
anda
neden bu kadar yakın şimdi
hiç sevmediğim ayrılıklar
hüzün çağırıyor bulutlara

mevsimi mi şimdi
pencereme düşen kar
neden güvercinler uzak uçar

dostla dost yalnızlıklar
neden kumsala gelmedi güneş
tüller ve çiçeklerdeydi yaz büyüsü
asil havasına bürünemedik
mum ışığı umutlara
mor sümbüllere
nergislere
bir de güllere
neden
neden romantik takılamadık
güllerin kokusundaydı davet
kireç suratlı saksılarda seyrettik çiçekleri
baharı neden bir türlü yakalayamadık

sandığımız kadar sınırlı değilmiş yaşam
her mevsim şömine olamaz ki insan
sabun köpüğü sevinçlerle avunamadık
çeyrek kala hayatın baharına
kanat çırpmadan
iniverdik sonbaharına
taşınmanın zamanı geldi artık
başka diyarlara

kış
kapıda
pencerede
kurtuluş yok
hangi cepheden baksan
kış
kış

her yöne eğildik görmek için
asil duruşuna aldandık
tüm renklerin
huzur aradık çiçeklerde
böceklerde
bir türlü
bir türlü
aradığımızı bulamadık
memnuniyet
yaban ve yavan bir kelime
şu an baktığım pencerede

elimde kardan buketler
saçlarıma yağan kar motifleri
bir de
şu an batıdan esen
imbat hüzünleri

sahi
neden bu kadar uzak uçar
hayatın ak güvercinleri
neden bu kadar uzak
uzak
uzak
uzak
__________________
AYŞEGÜL DİNÇBAŞ
Aralasan Hayatı/07
Sa:106