Deniz mavisine çalan gözleri
Kan revan olmuş
Bir kız ağlıyordu
Gözlerinden damla damla yaş akıyordu
Sanki contası bozulmuş musluk gibi
Belli ki canı çok yanmış.
O an gözlerinde acıyı
Bakışlarında çaresizliği gördüm.

Bir kız ağlıyordu
Eli kolu bağlanmış
Çok çaresiz kalmış
Sanki yüreğinde ki sızıyı duyuyordum
Çok incinmiş
Canı yanmış
Hayatından bezmiş
Belli ki pişmanlığından ağlıyordu…

Bir kız ağlıyordu
Oysa yüreği pamuk şekeri gibiydi
İnsan demiş güvenmiş yüreğini açmış
Çok severek aldanmış!
Yürek sesini dinledim.
“Denizin ortasında çaresiz yapayalnız kaldım
Hüzünlerim de yüreğimin ortasında kala kaldı
Acılar çok canımı yakıyor
Hırçın dalgalarla boğuşan balıkçı teknesi gibiyim
Yalpalıyorum. Bir sağa bir sola…
Şaşkın… Bitkin
Çok yoruldum
Çaresizim… “ diye avazı çıktığınca haykırıyordu…

Bir kız ağlıyordu
Hayata umutla bakan deniz mavisi gözlerinde
Umutları yok olmuş
Gençlik hayalleri yıkılmış
Buğulu cam gibi hep puslu
Biraz da ürkek…

Bir kız ağlıyordu
İç hesaplaşma yapıyordu adeta
Sevgisini yüreğini kime emanet etmiş
Af diliyordu sol yanından

Her defasında ölümle burun buruna gelmiş
Hayatta tek başına
Yokluklar içerisinde çaresiz kalmış
Denize düşen yılana sarılır misali
Uzatılan her eli dost zannetmiş
Gitmiş yüzüstü bırakarak arkasına bile bakmadan
Yalancı umutlarla yalancı dünyada onu yaşatan
Ve…
Bir kız ağlarken
Gözleri gözlerime değdiğinde
Derinliklerinde ki çaresizliği gördüm…

Yüreğine dokundum
Kapkaraydı içerisi fırtınalar kopuyordu
Bir uçurtma gibi boşlukta
Kendi halinde mücadele ediyordu
Kapıldığı rüzgârla…

Gücü yalnız kalınca ağlamaya yetmiş
Bir güneş bekliyor yüreğine doğacak
Yaralarına merhem olacak
Bir kız ağlıyordu
Deniz mavisine çalan gözleri ile…

Kim bilir? Kim dokundu saf tertemiz tenine
Kimler ekti nefret tohumlarını yüreğine
Anlatsa hayatı roman olur
Sanki yürek sesini duyar gibi oldum.
“Sadece çok sevdim, adamlığına güvendim
Ellerimi tutmasına izin verdim
Gizleyemedim sevgimi
Hayatımın tokadını yedim
Anladım ki, insan değil
İnsan müsveddesi imiş…

//Deniz mavisi gözlerinin derinliklerine indikçe, çaresizlik girdaplarında kayboldum. Yüreğine dokundukça okyanuslarda boğuldum…//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
18.12.2014
Şiirime nefesiile destek veren değerli kardeşim Bünyamin DEMİREL’e teşekkür ederim…