Kimi alnındaki kara yazgıya
Çağmadan yanmaya mahkûm oldular
Kimi yaşamda ki ince çizgiye
Değmeden yanmaya mahkûm oldular

Kader küçük yaşta örmüş ki ağı
Daha bebe iken yemiş dayağı
Okul denen kutsal yere ayağı
Değmeden yanmaya mahkûm oldular

Kimi yastık bildi sokak taşını
Kimi oyuklarda buldu kışını
Her türlü ezaya karşı başını
Eğmeden yanmaya mahkûm oldular

Yüreği meyilli her zorbalığa
Ne anaya minnet ne babalığa
Yalnızlık çektiği kalabalığa
Sığmadan yanmaya mahkûm oldular

Kimi para diye bakar bayrağa
Kimi hak etmeden uzar yaprağa
Bereketli yağmur olup toprağa
Yağmadan yanmaya mahkûm oldular

Cehalet içinde var ile yoklar
Yoksulluk gün boyu kapıyı yoklar
Ateşin üstüne doğan çocuklar
Doğmadan yanmaya mahkûm oldular

Coşari diyor ki bu neyin nesi
Bir elinde tiner diğeri kesi
Düzelmez denilen suç makinesi
Ağmadan yanmaya mahkûm oldular


İbrahim COŞAR