-------------Burda olsaydın neler anlatırdım sana
Belki de o diyarlar ve mavera
Bakmaz mısın arkana ?

Hem biliyor musun çok arar oldum yine seni bugünlerde
Şemsin ışıkları çıra gibi sönüyorken grift bir yeisle

Bu kenti terkedebilirsin
Tutup da uzanamadığım ellerinin yoldaşlığını da
Geride bıraktıkların hatıraları da
ardında kalanlara vedia

Dönüp bakar mısın bana ?
Ben senim işte
Sen..

Pekii..
Peki ya ben ?

Bilirim
Hiç kendine değildi sebeplerin
Nefesi hasret kokan o yanık türkülerin..


HAZAN
____________________________________________________

Sevdiklerinden ayrı düşen duygulu her yürek için, bir çöl olur, gözlerinde, gönüllerinde her mekan. Hele de bu anneyse, babaysa, yalnızlık tüm haşmetiyle çöker yüreklere. Hiç bir şey onların yokluğunu, yüreklere çöken burukluğun ve hüznün varlığını unutturup yok edemez.
Duygu insanlarının en büyük destekçisi ve umududur sevdikleri, ebeveynleri.Onlarsız geçecek hüzünlü günlerin hesabı yapılır her zaman.
Mevsim geçişleri dahi onları hatırlatır; sararıp yerlerde savrulan yapraklar bile yokluğun hüzün şarkılarını söylüyerek etkiler, hassas ve narin yürekleri.
Onlarla gezilen sokaklar, birlikte su içilen pınarlar, piknik yapılan çayırlar, hep onları hatırlatır, yüreklerde savrula savrula akan seylaplar yaratır.
Senelerce ellerimizde beslediğimiz bir kuşun birden uçup gidişi, sevdiklerimizin bizi ansızın terk edişini anımsatır ve duygu selinde bırakır düzeyli, hassas ve duygulu yürekleri.

Bu güzel çalışmanızı tekrar tekrar okurken, bütün bu hüzünleri duygusallıkları hissettim değerli dost HAZAN hanım. Ne kadar güzel kapsamış şiir, yokluk hüznünün narin ve etkili yansımalarını.
Çokça saygım, esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp kutluyorum değerli dost şairim sizi. Kemal Polat

ben bu kalemi seviyorum
okurken zevk aldığım dost şaire
tebriklerim nihayetsiz

Gitmelerin yürek burkan hüznü ne güzel dillenmiş şair dosta kocaman bir alkış.