Özlediğimi sorma, toprak su özlemez mi?
Dağları delen gönül yolları düzlemez mi?
Gelmeyecek olsa da yar yolu gözlemez mi?
Sevgili hasretinin narında yandı gönül

Yağmur gökkuşağını, kalbim kıymet bileni
Geceler yıldızını, yar kalbine geleni
Kar, özlemez mi sandın, bağrında kardeleni
Zemheri soğuğunun karında dondu gönül

Uzanmazsa uzanan ellerime ellerin
Sırrına eremezsin suskun kalan dillerin
Gece gündüz an be an kurduğun hayallerin
İki nefeslik ömrü yarındı, dündü gönül

Gerçekler acı verdi sorular sorulunca
Dilden düşen siteme gönüller darılınca
Hayallerde uçarken kanatlar kırılınca
İstemeden hasretin korunda söndü gönül

Her gecenin sonunda beklenen her sabahın
Belki sende hükmü yok içten gelen bir ahın
Kendini, taştan ağır yaşanılan günahın
Vebalini ödemek zorunda sandı gönül

Ne amacı olur ki dünü unutanların
İnkârı mümkün müdür onca yaşananların
Geçmişini huşuyla, minnetle ananların
Ağlayan kalbin ahu zarına kandı gönül

Coşari ’mi sanmıştın bu aşkın tek suçlusu
Canı candan bıktırır şiirlerin içlisi
Çoğu zaman can yakar dilin sivri uçlusu
Yok gözü korkutunca, varına döndü gönül

23.08.2025/Samsun

İbrahim COŞAR