bu Bir sevdadır
bu bir özlem
bu bir hüzün..
kar çiçekleri topraktan bir bir çıkarken
kaçkarlarda sonbaharı yaşamak
beyaza bürünür tepeler
ve inine çekilir kelebekler
gelin olur süslenir dağlar
soğuk düşer sularına
közde kavrulurken yüreğin üşürsün
ve kimsesiz düşünürsün
buz keser tenin
kalemi tutmaya yetmez ellerin
kaçkarlarda sonbaharı yaşarken
ağaçlar kızıla boyanır
ufuklara inat edercesine
eteklerinde dağların
hazan düşer bağrına
kiyametler kopar titreyen tenimde
kesilir nefesler tutmaz ayağın
yamaçlarında solar çiçekler bir bir
savrulur yapraklar
beyaza rehin düşer topraklar
vurgun yemiş balıklar gibi
savrulur durur beyazlar
otların arasında
karıncalar çekilir yuvalarına sessiz sessiz
ayrılık zamanı gelmiştir kaçkarlardan
ve.. herşey benim kadar kimsesiz
unutursun senenin yorgunluğunu
burunlara sinen tezek kokusunu
yağını ,ayranını,yoğurdunu
mıhlamasını
dönüş hazırlıkları başlar
ve hızlı çalan yürekler yavaşlar
bir başka bahara umut edercesine
gönül demlenir gamla kederle
kestane dikenleri batar yüreğine
gün doğumunda
gün batımında
bu son feryattır dersin
ve kaçkarlarda sonbaharı beklersin
güneşin kızıllığı
gözlerinde
hüznün ahengi
yüreğinde
sensizlik bestesi yaparken
özlem kusan yüreğim
feryatlarda
seni özlüyor...
seni bekliyor...
sana hasret....
ölüme inat.....
sensizde seni yaşıyor
zaman güneşi zifire boyarken
ve ben...
sensiz ben...
kaç karlarda sonbaharı yaşarken.......

-----MEHMET ÖZTÜRK---

---parkbeni---