4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
3452
Okunma
O kadar çok insan gördüm ki ayrılıklardan sonra sevmeyeceğine ve artık inanmadığını söyleyen...
Eğer sevmeyeceksen o yüreğin ne işi var içinde, değil mi? Ne olur, sevmekten asla vazgeçmeyelim. Kaybetmeyiz asla bunu hiç unutmayalım. Gerekirse birilerine hesap soralım ama olmadı diye aşktan vazgeçilir mi hiç?! Aklınız alır mı bunun? O zaman biraz da kendimize yazık etmiş olmaz mıyız? Öyle bir şey olur ki bazen yalnızlığa muhtaç kalırız. Lütfen pes etmeyelim!
’İşte bir alevim ben
Yağmurun altında dahi nefes alan bir alev!’
Konuşacak ama sözler düğüm
Biraz aceleci ve yorgun bir o kadar
Kibrit kadar kalmış umutları
Her adımda alevlenecek umudu
Küllenmeyen ve yandıkça yanan alevleri
Dualarının yanı başında
Bir de bunlar varmış onu bırakmayan
Ürkek kanatlarının altında saklanan
Kibrit kutusunu almış ve
Yemin etmiş bir daha sevmeyeceğine
Ertesi sabah bir bakmış
Yüreği kayıp!
Tanrı demiş ki:
Sevmeyen yüreği ne yapacaksın?
İşte o zaman tamamen kül olmuş!
Asırlardır yanan alev
Bir yeminle, bir yeminle kül olmuş!
Burcu Örekçi
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz