İstanbul senle güzel İstanbul’a mihman sen.
Efsaneler çağının iki eşsiz ecesi.
Hüzün benim aşinam çayımın renginde sen.
Nice gizemle yüklü her İstanbul gecesi.
Çayımın renginde sen billur efsane desen.


Saf rüya hülasası camda gamzenden ışık.
Albeninin öyküsü dem dem sırlı gülüşün.
Çayın ıtırında hep senin ıtrın karışık.
İkiniz gülüsünüz beni kuşatan düşün.
Çayımın renginde sen billur efsane desen.


Hangi misale sığar bende kalan bergüzar.
Katre katre süzülür rayihan demliğimden.
Muhalin kollarında bu öykü daha uzar.
Seni derer kalemim bardağımdaki imden.
Çayımın renginde sen billur efsane desen.


Sükutum sana dair vaveylam Leyla’da sır.
Zarafet elçileri kapında divan durur.
Çayda rayihan sürer bilmem daha kaç asır.
Züleyha saçlarını nispet için savurur.
Çayımın renginde sen billur efsane desen.


Semerkant ve Buhara kıskanır ikinizi.
İkinizin sureti bende eskimeyen haz.
Nice zaman geçse de bende hüsnünün izi.
İstanbul ile sana dilimdeki her niyaz.
Çayımın renginde sen billur efsane desen.
13.12.2014 İbrahim Kilik