Gam dağından çığ düştü bardağımda acı çay.
Gamzesi efsaneden ne selam var ne haber.
Berrak bakışlarından mahrum hep camdan saray.
Erguvan mevsimine giremedik beraber.
On ikinci ay oldu cümle hüznüm çay misal.


Meserret uzak artık çay tütsülü iklime.
Hayra yorulmaz oldu kuğuların rüyası.
Hasret bıraktı peri gamzesindeki ime.
Çay ile paylaşırım sinemde tüten yası.
Koskoca bir yıl doldu cümle hüznüm çay misal.


Bahar zaten uzaktı erguvanlar hüzünlü.
Bir İstanbul sabahı çayın renginde niyaz.
Çaya yazdığım name çok acele ve günlü.
Kışın girizgâhında payıma düşense naz.
Hazanda güller soldu cümle hüznüm çay misal.


Oysa çay sükunetin ve huzurun simgesi.
Buğusunda kaç hayal sessizce dile gelir.
Çayın cümle halinde bir efsane imgesi.
Üstünde hayal meyal çay perisi yükselir.
Bilmem bana ne oldu cümle hüznüm çay misal.


Nice hayaller kurdum mahreci gül rengi çay.
Öyküsünü okudum Leyla’nın Züleyha’nın.
Yok diye o efsane hüzün renkli doğdu ay.
Hasretiyle yaşadım Leyla tüten vahanın.
Bir efsane kayboldu cümle hüznüm çay misal.
12.12.2014 İbrahim Kilik