Hayrettin Taylan



belki uyku çaldığım sazın notalarındaki peri dilisin
belki rüyamda oynadığım filmin sonu gibi sarılmış halimsin
belki uyanamamaklar arasında uyandığım uyanış sözlerimsin
belki sınav arası sınava hazırlı aşamasının gülsüz cemalisin
belki sosyolojik bir içtimada yokluğunu sayan güzelliksin
belki psikolojik bir derinlikte yusufluğuma inen narinliksin
belki, antropolojik bir kazıda, yüreğimdeki senli antikayı bulansın

belki unuttuğum dizedeki imge, unutamadıklarımın simgesisin
belki, yandığım, yanamadığım, seni anamdığın ana’dolu seyrisin
belki ,kaldığım ah hep kaldığım ünlemlerin damlasındaki noktasın
belki, sayıldığım ah seninle sayıldığım soyut periler yurdusun

belki, hem aşksın, hem aşktan kopuşsun
belki,hem zirvesin, hem dipsin, hem imkansızlık sızısısın
belki, dermanın fermanı, gönlün dinlediği fecr-i fermansın
belki, ufkumun ülkesi, ülkümün ufku, uğurumun başkentisin

belki,kutupları dünya kılan, ayrımın ayranındaki içilen hayranımsın
belki,sabah öten horozuma yarınlar yumurtlayan kuluçkanın adılısın
belki ,ikindi yenilen beş simidinin, aşk sınırın çay vaktisin
belki,bir gönül akar, bir gönül bendinde baraj olan elektrik gülüsün

belki, bir aşk yanar, anka arası ekmek arası yeniden doğuş sümbülüsün
belki, kördüğümleri iyi sıkarsın, belki düğümleri açarsın düğünümüzde
belki, yaşamanın bilinç gülüsün
belki,mevsim açan çiçeksin, meyvesi yüreğimde saklısın
belki, umudun tanında, yüreğin şanında, huzurun aşkındasın
belki, benimle başlayan ilk şafaksın, belki gün’eşimsin