Gece sakin, deniz durgun, ay parlaktı o gece,
Ay ışığı altında kumsal, gece mavisi bir buluttu
Ve biz bütün bulutların üzerinde gibiydik.
Önce, tüm kemancılar, dizilip karşımıza
’Matmazel dö Pari’den, ’hatırla ey peri’ye kadar
Bütün valsleri çaldılar
Ve biz, o gecemavisi bulutun üzerinde,
Minik ayakların çıplak
Ve gittikçe coşarak,
Tüm kıskanç gözlerden gizlice
Uçar gibi döndük bütün gece.
Ay ışığı, kumsal ve müzik bize aitti sadece...
Sen her sefer biraz daha hafifleyerek kollarımda
Döndükçe bir kelebeğin kanatları gibi açılıp beyaz şalın
Ay ışığında, bilsen ne güzel göründü çıplak omuzların.

Solukların sıklaşmış, derinleşmişti yoruldukça,
Önce bir küçük öpücük koyup avcuna
Kucağımda taşıdım seni, kumsalın en ucuna
Ve bıraktık kendimizi ıslak kumlara.
Baygın dalgalar uzanıp yayılırken kumsalda,
Beyaz değil, maviydi köpükleri ay ışığında
Ve sen sıvadıkça ıslanan eteklerini
Elimde olmadan düşündüm, arıları ve bal peteklerini...

Artık bu ân’a özdeşleşmişti bütün zamanlar,
Huşû içinde sustu bütün kemanlar.
Rüzgarda hışırdayan yapraklar bile sustu,
Duyuluyordu artık yorulmuş dalgaların kumsalda son nefesi
Ve göğsüme konmuş bülbülün şakıyan sesi...
Şimdi o dişi bülbül, hep aşkı şakıyordu,
Sanki damarlarında yalnız aşk akıyordu.
Elleri yavaş yavaş ellerimle buluştu,
O an, bütün hasret gönüller, birbirine kavuştu.
En yüksek yıldızlar, ayaklarının dibindeydiler
Ve ayağın suya değdikçe, arzuyla titrediler.
Dudaklarıma hiç söylenmemiş şiirler doldu
Ve nice dudağın izi silindi dudaklarından,
Onlar da hiç öpülmemiş dudaklar gibi oldu
Ve ay, bir göz kırptı bize, anlıyordu...
Şimdi gece,
Valslerin en güzelini
İki çılgın tenden dinliyordu...

Sonra, nasıl oldu bilmem,
Bir ateş gölüne döndü deniz,
Dalgalar hep alev kesildi.

Ve o köpükler yerine
Alevler yaladı çıplak tenimizi.
Derken, dev bir dalga gibi koca bir alev topu
Gelip örttü üzerimizi...
İşte o andan sonra
Gün ışığı vurup yüzümüze,
Gerçek dünyaya geri getirene kadar bizi,
Bir alev deryasında sürdürdük
En güzel valsimizi...

Sonra inceden bir sabah rüzgârıyla
Ürperdi denizin yüzü,
Anladık, uzun ve güzel bir rüya gördüğümüzü
Bir rüyaydı belki her şey,
Keman seslerinde, gizemli bir âlemde gezdik,
Gerçek olan sadece bizdik,
Bir de, yıldızlar ve deniz
Ve o son valsimiz...

Ünal Beşkese