gibisi bile fazla bu hayıflanma ışıltılarının
kabararak
bir umman gibi çalkalanır da durur yürek
kıyıları bağrı yarık param parça ve içten yanarken
duyguları şaha kalkar hisleri coşar göz kızıllığın da
dev dalgalar gibi bir inerken
bir kalkar hırsın galeyanına gelen öfkeler
ve o garip baharı hazana döner bıçak keskinliğinde
kalp ortasından atlar feryat figanı

bîgünah döner ortada bir aysberg
döndükçe donar kütlesi insanlığın karasın da
güne çıkınca gerçeğin bayrağı
karanlıklar aranır
bir sığıntı hissi beyni yalayarak geçerken
gök kuşağı toplanır siyaha
o karartının içinden zar zor seçilir eyvah
kar yağıyor bak kar
yine bize kaldı üşümek
haddimize mi o pak karı ellemek

ateşler içinde yanarken yürek
beyinler de işte o anlar da patlar şimşek
anında kararır gözler
kıvranış ta kalınca özler
bîhuş ve huysuz
kahırlar damla damladır her biri de zehirden beter
düşüncesizlik
bir konuşta kırk bir kez tartılmadığı için davranış

ilk hata anların da başlar düğümlenme boğazlar da
pişmanlıktan başlayarak kapatılır kapılar
hava alana dek
düğüm düğüm olarak da kitlenir gönül
tıs bile çıkmaz ruhun çöküntülerinden
sessiz kalmak zorundadır gurur
insanlar uyuşmazlığı kendileri özlerine çeker
kibrin katli farz olur işte o anda
içimizin ferahlığı ruhumuza dolana dek

emektir nasırı doğuran eller de öpülesi
alın teridir zümrüt gibi parlayan
yeşile çalar rengi ufuklarının
kokuşmuş duygular da insanlık bir bir katledilirken
hadım edilir doğruluk kötülüğün önünde
esmer tenli kadınlar tek tek dizilir sıraya
başları önlerinde
iblis çan çalar teneke dansın da
yürekler de yine de bir umut doğurtulur
beklenirken gonk sesi
güm
güm diyene dek

can havliyle hemen yakılır çıngı
kızıldan kaçarken yeşilliğe
heyhat sesleri yeri göğü inletirken
yer yarılır kaynar toprak
eller ayrıdır
gönül de kaçamaz hiçbir yere
nefis mahcup
nefis bin pişman
alnından akan kirleri damla damla sayılırken
alır bir titreme

o an da doğar cehennem ve günah yüklü yürekleri dağlar
odununu da iki bacak arasında ki günahların kirleri sağlar…




(08.12.2014) AZAP…