Hüzünlü akşam saatlerinde sensiz içtiğim demli çaylarım da
Tat vermiyor artık

Bu gün de gelmedin bana
Oysa gözlerim yollarındaydı
Hani dün geceki rüyamda söz vermiştin
"Geleceğim, bekle beni aşkım" demiştin
Ama gelmedin

Ah canım, hiç değişmedin bende
Hala, aynı sen
Gönlümün yangınına ev sahipliği yapan sevgili
Kaç zaman geçti
Hala sesinden mahrum bu yürek

Gözlerinin kahvesine hayatımı feda ettiğim yar
Yine yokluğunun hüznü çöktü üstüme
Gidişinden beri kaç örümcek yuva kurdu beynime
Kaç şafak türküsü dinledim
Sayamadım

Gurbet değildi bizi ayıran
Ölüm değildi
Peki neydi gidişine sebep
Hangi yalanlardı aklını çelen
Kimin nazarıydı bizi ayıran

Hadi gel
Otur şöyle yanı başıma
Sana her zamanki gibi taze kaçak çay vereyim
Ellerini sigara dumanıyla arkadaş olmuş saçlarımda gezdir
Gözlerimin nemini sil dudaklarınla

Duyarsan
İnanma sakın
Yokluğunda aklımı yitirdiğimi
Onlar bilmiyorlar sensizliğin acısını
Yaşamamışlar sıcak iklimlerde buz gibi bir yatakta tek başına kalmışlığın zorluğunu...