tenezzül eder mi, fikirlerin halimi düşünmeye
hiç sormuşmuydun kendi kendine
şimdi o ne içer ne yer diye
yahut adresimin aynı oluşundan haberdar mısın?

kurduğum cümlelerin tam ortasında
hala ’sen’ diye yutkunurum
çünkü duygularımın ev sahibi
hala sana ait o heyecan

yaşadığımız şehrin sokaklarına sığdıramazken seni
şimdi satırlarımda cirit atmaktasın
uykundan uyandıran o sıcak ekmek kokusu
hala varmıdır yaşadığın yerde birisi tarafından

fikirlerinin bana tenezzül etme ihtimali dahi
bir nevi tebessüm doğursada suretimde
benim fikirlerim topyekûn sende
yani seni düşünmek benim yaşayış biçimim

lakin unutma ki yaşamak çetin bir savaştır
hele düşmanın olmuş yalnızlık nefesinde ise
ve yüreğin aşk ateşinin dehlizinde yaşıyorsa
tenezzül eden fikirlerinin dönüşü hesaplamaya başlaması
bu çetin savaşta beni yaşatan tek umuttur