1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
999
Okunma
güneş benim göğüme
ay senin gecene misafir olmaya geldiğinde
yarını maziden devşiren takvimin
son macerasına gelmiş oluruz
aşklaştıkça kanayan günlerin
sargı tutmayan yarasında ki ölümle,
umut yanılması sabredenlerin göç mevsimi
şehrin tazeliğinde bu vesile ile sessizce başlar
martıların vapur sesine karışan çığlığında
eminim ki adımlarımda işitilmez
kimsesizliğimi kimseler görmeden duymadan
adının manası kaçak gibi yaşarım
artık soluğumu darp eden hayallerinin
yokluğuna, varlığımı yazarak
fikir ölçeği sade mutluluk olan bir hayata
duygu dizginlerimi hediye ederek yaşarım
lakin hissedeceğim ve düşeneceğim
tek bir acı vardır
tevellüt’ü ayrılık olan şiirin
ölümü de bugündür ve masanın sol cebinde
benim yerime onu doğuranı
sukuta izdivaç ederek bekleyişe devam edecektir
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz