Birbirimizi severken
Tüm acı tatları unutmuştuk
Denizin ortasında dans eden deniz kızları gibi
Kızıla çalmıştı saçlarım
Tutup her telini öpmeyi severdin
Ayışığında gözlerim beyazlaşırken
Sen... Şiirler söylerdin el avuçlarıma
Şimdi söyle o günlerimiziden eser kaldı mı
Rüzgar bize kırıntılarını bırakmış mıdır ki
Ey Deli Köşem...
Beyazlaşırken sarı yaprakların
Yaşın ne kadar ayrı kalmaya tahammul edebilir
Bana...

Denizlerden hediye olan
Tüm gülleri örerdin başıma
Dudaklarım kadar güzeldin o zamanlar
Ve o kadar yakındın
Kirpiklerimizle köprü kuracak kadar
Ellerimiz iç içe girecek kadar
Mehtapsız olduğu gecelerde
Bana karanlıktan tonlar yüklerdin
Ve sesler zifire karışırdı...
Söyle şimdi kimlere geceleri söylüyorsun
Hangi notalarda çalıyor yüreğin?...

En güzeli de kelimeler denizlerin saç dipleriydi
Hep bir mavi...
Senin dudaklarından çıkan her söz altın gibiydi
Tekrar özgürlüğüne kavuşturulmuş deniz yıldızları gibi
Sen kızıl saçlarımda severdin pembe yıldızları
Ellerin saçlarımdan yanağıma, dudaklarıma kayarken..
Gözlerin kadar kaybolmuş dizeler bulmakta ruhun....

Ve...

Zamanın kumları aleyhime işledi zamanlar
Kayıp bir kuş gibi bırakıp gittin beni...
Kirpiklerimde yıkılmış asmalar
Belki de sellerinden dolayı...

Yine de kırık parçalardan çıkan sesle haykırırım adını
Çünkü her zaman geri döndüğün gibi yine bana döneceksin...

Ve her zaman dilimde yankılanacak
Saçlarına bağladığım şiirler...

Seni Seviyorum Deli Köşem...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )