İnsan acılarla ivme kazanır diyor hocam.Gerçekten şiirlerle yolculuğumu yazarken acıların beni beslediğini ivme kazandırdığını ve yeni bir yol açtığını ibretle izliyorum.Kişi yaşadıklarını bilir.Kalp iniltilerini ,İç sızılarını kendi yaşar kendisi gözünden dökülen yaşın neden olduğunu en iyi yine kendi bilir kendi anlar.Bu yüzden yürek sesinizi en çok siz ve Rab’biniz bilir.

Yaşantınızın bir yerinde denk gelir siz bu yerde öyle ulvi duygular yaşarsınız ki diller susar dudaklar kurur gönüller konuşur hem de dilsiz dudaksız Mevlana’nın dediği gibi..Hazinelere değişmezsiniz.Önünüze külçe külçe altın verseler işiniz olmaz.Size dünyayı bağışlasalar hücrelerinizde duyduğunuz o güzelliği kimsenin size yaşatamıyacağından emin olursunuz.Öylesine bir güzellik ,öylesine bir sırdır bu

Kim ne derse desin geçekten ölüm kavuşma vuslat şeker şerbet tadında buluşma olmalı.Oh demeli kul şükürler olsun Rabbim benimle ne güzel bir tat ne güzel bir lezzet.Bütün güzel kokular size bu tadı vermemeli...Sadece Rabbe kavuşma lezzeti her şeye yetmeli