Çocuklar ve anneler savaşın acısını yaşamak zorunda mi diye bir soru ile yazıya başlamak istiyorum .Çocuklar masum ,çocuklar melek ,çocuklar sizin elinizde birer hamur.Nasil şekil verirseniz öyle olacak.İyi şeyler asilarsaniz iyi huylu bir insan kötü düşünceler asilarsaniz belki bir yankesici belki bir haydut belki bir sapik yetiştireceksiniz .İnsan olmayı beceremeyenler kötü emellerine erişmek için çoğu zaman kadın ve çocukların canını yakar.Bunu kendinde hak görür.Cunku karşısındaki kendisi kadar güçlü ,becerikli ve kurnaz değildir.
İnsan neden kendisine yapılmasını istemediği davranışları başkalarına hak görür. Anlamakta zorlanıyorum. Hayat bir çocuğun sıcak gülüşünde bir çocuğun acı duymayan belleğinde güzel
Bir çocuğun güzel hayallerinde bırakın oyunları ,oyuncakları sevdiği insanlar ve hayvanlar yer alsın.Ve ona teslim edeceğimiz dünyayı başka çocukları severek oksayarak ve güzel düşünceler asilayarak yeniden var etsin.Lutfen artık gözyaşı görmeyelim onların acidan ağlayan gözlerinde.
SEMİRAY