gözün bittiği yardeyimhayrettin taylan alerjikti yalnızlığım kış garibiydi sensizliğim azaldı, azaldı, az/ aldı beni benden sosyolojik pejmürdeliğinde eriyen bilinçaltı ermişiydim erdemlik sayfamda tümlenir bağrının bağırdıkları sahiplik ekinde durulanıyordu tüm adlarım adıllarında nitel netliğin, adımın aynasında yansıyordu 2… sözün bittiği yerdeyim gözün bittiği yardeyim yardım edin bir ben yok oluyor 3… sardım geleni vardım gidemeyene ağlak sözcüklerin içindeki içimle seslendim sen yoksan ayrılıkta ağlar diyemediklerim sen yoksan geceler kelimede ağlar heceler sende ağlar ağlamak ağlamakla ağlar 4…. bir gün gelişine sarılı öyküme kaçtı umudum sen yoksan her yer, her yar şiir sen yoksan her yer, her yar sızılığın sözsüz sözlüsü şimdi söyle bana… bu kimsesizliğimin diline derman mı sevgin bu tanımsızlığın telmihlerine ferman mı leylalığın bu anlatılmazlığın mecazlarına ecza mı şirinliğin bu varılmazlığın tenasüplerine benzer mi zühreliğin bu ben’den sonraki ben’e tekrirlerini sunar mı aslı’ın |