sürdürsem sözümü ne olur,
sussam ya da kıyasıya
kim bilir benden başka
deli gibi olsam eşrafımca

paramparça olsa, dağılsa
şahsımda üşüyen kimliğim
kırsam bütün aydınlığın kilitlerini
beli bir bükülse karanlığın

sabaha atlasam penceremden
kıyılardan birinde uyansam

güneş vuruyor ama nasıl denize
parlıyor alabildiğine
bir düş seçip pırıltılardan
balıkların pullarına üfürsem

martılardan selam,
dalgalardan umutlar yollasam
özlediğim her ne varsa
hepsine konuşsam

ya da
sussam kıyasıya

dönüp dolaşıp ben yine
bir kimsesizlikle boğuşsam
her nerede olursa
sevsem doyasıya

ne olur
şakaklarıma beyazlar düşse
sonsuza açılıp sussam
bir gün

belki sözüm kalır
o gün;

dolaştırmışım derdi tasayı
gemiciden aşırdığım düğümlerle
bırakmışım şiirden ardıma
işte o gün
neşesini bırakıp onu açana
Aşk olsun !

( Dilek KARSLIOĞLU )