yayılırken susuzluktan içimde yangınım
sen buhar olandın, olamayanımdın,
boşalırken yaşlar gözümden
sen o yalancı kaderin arkasına sığınandın...

ne gelir elden, vefa yoksa dilden
bir sözcükle urganı boğazıma geçirendin,
konuşmak istediğimde kapı duvar dikildin
sen sözüne söz katıp darağacına beni çekendin…

zamansız çevrildi baharlarım karakışlara
sen iklimimin dengesini alt üst edendin
zorlu koşullarda ben avaz avaz sustum, susandım
sen ardına dönüp de bir kerecik olsun bakmayandın…

gidemedim kalamadım, bir yerlere sığamadım
öldüm belki ama nihayetinde yeniden dirilendim
sen yokken sensizliğe kırıp dökendim
aşkı kurban edip hep aşka yüklenendim

şimdi

geliyorum, yeniden... deme

sakın gelme!

bir eyvallahın yoktu giderken
bir selamı da lütfen esirge artık benden
başım gözüm üstüne sen de kalsın
senin olsun benim bütün kayıplarım…

karıncalar kalabalığından güç alırmış
ben ise bir yalnızlığımla ıslah edildim,
şimdi iflah olmaz serseri bir deliyim
istemem senli baharlar, inan ben böyle de iyiyim…

( Dilek KARSLIOĞLU )